Taoist Tai Chi Society

Reflecties op de 8 deugden: Toewijding

Loyaliteit – Trouw – Toewijding

Elke dag sta ik vroeg op om Taoist Tai Chi™ kunsten te beoefenen in het steegje achter mijn huis. Tijdens deze vroege uurtjes zie ik zelden iemand. Een persoon die ik af en toe zie, is een beoefenaar van het orthodoxe jodendom. Gekleed in een lange zwarte jas loopt hij naar de synagoge voor het ochtendgebed. Terwijl onze paden elkaar kruisen, begroeten we elkaar en maken we soms een praatje.

Op een ochtend terwijl ik aan het oefenen was, kwam hij naar me toe en zei: “Je hebt een goede gewoonte om te oefenen, je wordt elke dag sterker!”. Ik antwoordde: “Door elke ochtend naar de synagoge te gaan, heb jij ook een goede gewoonte.” Hij knikte en terwijl hij wegliep, draaide hij zich naar me om en antwoordde: “Ik heb geen keus!”

“Ik heb geen keus!” Deze reactie trof me. Ik dacht na over mijn praktijk, de leer van het Fung Loy Kok Instituut voor Taoïsme en of ik een keuze heb. Aanvankelijk leek het me dat ieder van ons de keuze heeft om deel te nemen aan welke activiteit of oefening dan ook. Ik dacht echter wat meer na over mijn verantwoordelijkheid jegens Master Moy en wat hij ons leerde. Ik dacht na over mijn verantwoordelijkheid tegenover mijn gezin en de gemeenschap, een verantwoordelijkheid om mijn goede gezondheid te behouden. Is de keuze om te oefenen een kwestie van verantwoordelijkheid of kan het een diepere betekenis hebben, een dieper gevoel?

Meer recentelijk heb ik meer aandacht besteed aan de kwestie van het gevoel, niet alleen tijdens het oefenen, maar ook door regelmatig in te checken in mijn dagelijkse bezigheden. Hoe voel ik me, wat voel ik, waar ben ik mee verbonden?

Wat ik vandaag begrijp is dat wanneer het gevoel authentiek is, niet veroordelend, zonder al te veel nadenken en niet verankerd in een of ander verlangen of angst, het meer – ik weet niet zeker hoe ik het moet zeggen – licht, vrij stromend, aanwezig is. Ik voelde dat tegen dat gevoel ingaan zelfdestructief zou zijn, bijna een soort geweld tegen mezelf. In die zin heb ik het gevoel dat ik geen andere keuze heb dan mezelf aan mijn oefenen te wijden. Door mijn oefenen kan ik zowel fysiek als emotioneel een band met mezelf behouden en beter verbonden zijn met mijn familie en gemeenschap.

Het is moeilijk voor mij om altijd gevoelig te zijn voor mezelf en mijn omgeving. Door onze lessen heb ik wel een idee waar ik naar moet zoeken. Het vereist een gevoel van aanwezigheid te zijn maar toch ook los te laten. Het is een uitdaging, maar ik word er elke dag een beetje beter in. Ik zie het als de “ogen zien, handen doen” van de geest!

~Stefan